Romeinse buste borstbeeld (links) B-0904

Beschrijving

Wintervast betonnen beeld Leverbaar in 5 kleurvarianten. (wit = standaard) Levertijd 4-6 weken.

Caracalla (Lugdunum (het huidige Lyon), 4 april 188 – Mesopotamië, 8 april 217) was van 211 tot aan zijn dood keizer van het Romeinse Rijk. Zijn officiële naam was – aanknopend aan de populaire keizer Marcus Aurelius – Marcus Aurelius Severus Antoninus. “Caracalla” was gewoon een bijnaam, die van de naam van de door hem gedragen mantel was afgeleid.
Caracalla’s vader, Septimius Severus, de stichter van de Severische dynastie, verhief hem in 197 (zijn zoon was toen nog geen tien jaar oud) tot medeheerser. Na de dood van zijn vader op 4 februari 211 volgde hij hem samen met zijn jongere broer Geta op. Binnen het jaar, in december 211, liet hij Geta vermoorden. Daarna richtte hij in Rome een grote slachting aan onder Geta’s aanhangers. Hij was daarna de onbetwiste alleenheerser.
Caracalla maakte zich vooral druk om militaire zaken en hij begunstigde de soldaten. Zo verdubbelde hij hun soldij. Daarmee zette hij de reeds ingeslagen weg van zijn vader voort en liep hij vooruit op het tijdperk van de soldatenkeizers. Vanwege de wreedheid van zijn acties tegen elke reële of vermeende oppositie, werd hij door zijn tijdgenoten met name die uit de Romeinse senaat zeer negatief beoordeeld. Onder de soldaten genoot hij echter grote populariteit, die ook na zijn dood aanhield.
Bij de voorbereiding van zijn campagne tegen de Parthen werd Caracalla door een kleine groep samenzweerders om persoonlijke redenen vermoord. Aangezien hij geen kinderen had, stierf met hem de door zijn vader gestichte dynastie in mannelijke lijn uit.
De maatregelen waarvoor het nageslacht hem vooral herinnert zijn de bouw van de thermen van Caracalla en met name de Constitutio Antoniniana, een decreet uit 212, waardoor bijna alle vrije bewoners van het Romeinse Rijk het Romeins burgerschap verkregen. Het modern wetenschappelijk onderzoek volgt in grote lijnen de ongunstige beoordeling van zijn bewind door de antieke bronnen, maar vindt wel dat de hem vijandig gezinde antieke geschiedschrijvers hier en daar overdrijven.